= Federacja Nawijska =

Krótka historia Federacji: Początki Nawiji sięgają początków kolonizacji ludzkiej w tej części poznanej przestrzeni galaktycznej. Pierwsze systemy należące w roku 9385 do federacji zostały zbadane przez Rosjan z moskiewskiego oddziału założonego w 2024 roku Ministerstwa Przestrzeni Kosmicznej - jako pierwsze odkryto obiekty dzisiejszego systemu gwiazdy Światowid. Niewiele informacji zachowało się na temat przestrzeni nawijskiej z czasów przed wojną z Razonami, większość przepadła wraz z zajęciem systemu macierzystego przez najeźdźców. Po rozpadzie zjednoczonego Państwa Ziemskiego światy dziś wchodzące w skład federacji ogarnęła wojna, która nie ominęła żadnego zakątka ludzkiej przestrzeni kosmicznej. Jednolite dotychczas pod względem administracyjnym kolonie na planetach obecnej Nawiji - zamieszkane w większości przez potomków dawnych mieszkańców Rosji, Czech i innych państw środkowoeuropejskich - rozpadły się na konkurujące terytoria. Okres ten nazywany jest w historiografii nawijskiej ciemnymi wiekami, a trwał od 5782 (za cezurę podaje się najczęściej datę zamordowania ostatniego ziemskiego namiestnika na planecie Tołstoj w systemie Swaroga) do roku 7004 - wtedy doszło do podboju światów Nawiji przez wodza wojennego Jana Aleksandrowicza Szujskiego ze Świętego Andrzeja w systemie Chrystusa. Utworzone zostało w ten sposób Państwo Przestrzenne, wtedy też właśnie ten obszar znanej galaktyki otrzymał nazwę Nawiji - w języku noworuskim bowiem słowo nawija oznaczało przestrzeń kosmiczną. W ciągu wieków przekształciło się ono w nazwę własną określającą ponadplanetarną wspólnotę pokrewnych sobie ludów światów tego zakątka kosmosu.


Państwo Przestrzenne nie przetrwało długo. Po śmierci Jana Aleksandrowicza Szujskiego w 7046 roku rozpoczęły się kolejne konflikty, tym razem między jego podwładnymi. Fundamenty pod późniejsze zjednoczenie zostały już jednak położone - istniała unia celna między systemami Nawiji, wspólna waluta, sieć komunikacyjna. Nie wszystkie te urządzenia przetrwały czas kolejnych wojen. Te trwały od 7046 do 7250 - wtedy też właśnie porzucono, na Kongresie Planetarnym, ideę zjednoczenia systemów. Rozpoczął się okres rozwoju i stabilizacji. Rozwijało się społeczeństwo, odnawiano kontakty z sąsiadującymi światami, technologia szła do przodu w szybkim tempie. Nie mogło to jednak trwać wiecznie. Spośród czterech systemów Nawiji - która to nazwa po 7250 była już używana powszechnie - dwa szybko zyskały na znaczeniu dzięki bogactwu swych światów, kruchy, arbitralny układ sił nie przetrwał. W 7503 system Chrystusa został anektowany przez system Światowida, zaś w 7645 system Swaroga podbił światy systemu Welesa. Rozpoczęła się trwająca wiele wieków rywalizacja między tymi dwoma związkami. Paradoksalnie jednak ta epoka, trwająca od 7707 do 8430 nazywana jest w czasach obecnych epoką restauracji. Kupcy ze światów nawijskich podróżowali po galaktyce, zbierając jak najwięcej informacji o dawnych czasach i utraconych planetach macierzystych. Wielce wzrosła świadomość narodów zamieszkujących planety Nawiji, które zaczęły czuć się jak jedna wspólnota. Rozwój technologii, filozofii i nauki był niezrównany, podobnie jak potęga militarna dwóch konkurujących związków. Wszystko to skończyło się w 8430. Wtedy też nastąpił wielki kataklizm. Prace górnicze prowadzone od dziesiątków lat w pobliżu samego jądra planety Kiereński, centrum systemu Welesa, doprowadziły do implozji tego świata. Fale uchodźców zalały inne tereny nawijskie. Administracja systemu Światowida nie marnowała czasu i wykorzystała sytuację - wielka flota międzyplanetarna ruszyła na pomoc, bez walki zajmując kolejne światy i jawiąc się jako zbawcy. W roku 8435 na planecie Tołstoj w systemie Swaroga podpisano akt wiecznotrwałej konfederacji, który tworzył nowe państwo obejmujące wszystkie cztery systemy - Skonfederowane Republiki Nawijskie. Stolicą związku została planeta Włodzimierz w systemie Światowida. Ustrój ten również nie okazał się trwałym. Rywalizacja poszczególnych systemów we wspólnym parlamencie, Dumie Konfederacji, doprowadziła w końcu do wojny domowej w 8952. Konflikt, długi, straszny i bardzo krwawy, trwał do 9004 roku.

Wtedy też miała miejsce wielka bitwa o Kołczaka, gigantyczny wojnoświat w systemie Welesa. Zwyciężyła w niej flota systemu Swaroga dowodzona przez nadadmirała Pawła Lwowicza Astajena, pokonując zjednoczone siły systemów Welesa i Chrystusa. Po tej wielkiej wiktorii obdarzony zaszczytami generał zbuntował się, w ciągu trzech lat docierając do stolicy systemu Swaroga - planety Dostojewski. Tam też zmiażdżył obcasem dysk holograficzny na którym zapisano tekst aktu wiecznotrwałej konfederacji, rozpędził Dumę, po czym nakazał spisanie nowego dokumentu normującego utworzenie nowego rządu. W międzyczasie zupełnie posłuszna mu armia zapanowała nad światami Nawiji. Powróciło widmo mrocznych wieków dominacji chciwych władzy generałów i ich prywatnych konfliktów. Wszyscy zostali jednak zaskoczeni. W roku 9012 komisja pod kierownictwem samego Astajena wydała nowe prawo ochrzczone Fundamentem Rządzenia - konstytucja ta zawierała zasady nowego ustroju zjednoczonych systemów, które od tej pory miały tworzyć federację w formie republiki z kanclerzem na czele. Paweł Lwowicz Astajen zrzekł się w tymże roku urzędu nadadmirała i zorganizował pierwsze wybory do Zgromadzenia Elektoralnego, które to gremium miało dokonać wybrania kanclerza dla nowo powstałego państwa. Urząd zagarnął rzecz jasna sam były nadadmirał, obejmując funkcję w 9015 roku. Od tego momentu liczy się historia współczesnej Federacji Nawijskiej.

Ustrój zdał egzamin doskonale. Po wypełnieniu przewidzianego przez prawo czasu kadencji, który wynosił piętnaście lat, kanclerz Astajen wygrał kolejne wybory, a po nich następne, będąc jedynym do tej pory człowiekiem pełniącym urząd przez maksymalny przewidziany czas, to jest czterdzieści pięć lat. W roku 9062, dwa lata po końcu ostatniej kadencji, zmarł w wieku 121 lat. Państwo weszło w nowy okres rozwoju i ekspansji zewnętrznej, nawiązując kontakty handlowe i dyplomatyczne z sąsiednimi systemami. Prawo rozwijało się, Nawija doczekała się wielkich kodyfikacji w latach 9150-9167, utworzono nową armię i siły specjalne. W roku 9360 urząd objął Aleksander Michajłowicz Kanarin, pierwszy kanclerz, który złożył urząd - stało się to w czasie jego drugiej kadencji, w 9379. Funkcję po przyspieszonych wyborach objął Pompejusz Piotrowicz Tretjakow.